جرم اسیدپاشی جرمی است که این روزها نقل بسیاری از محافل است. به همین دلیل هم بررسی برخی نکات پیرامون این جرم که موضوع داغ این روزهاست خالی از لطف نیست.
ماده واحده اسیدپاشی قانون مجازات اسلامی جرم اسیدپاشی وفق ماده 614 قانون به عنوان ضرب و جرح در نظر گرفته است ابتدایی‌ترین و قطعی‌ترین حق مجنی‌علیه، حق قصاص است. یعنی آسیب دیده می‌تواند اسیدپاش را قصاص کند.
ولی در مواردی که امکان قصاص وجود نداشته باشد یا شاکی اعلام گذشت کند چنانچه اقدام مرتکب موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم تجری مرتکب یا دیگران گردد به 2 تا 5 سال حبس محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنی‌علیه مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود و در صورت عدم پرداخت دیه، مرتکب وفق ماده 969 قانون مجازات اسلامی باید متحمل مجازات حبس شود، به علت اهمیت جرم اسیدپاشی برای متهمین به چنین جرمی صدور قرار بازداشت موقت الزامی است.
به موجب ماده واحده در صورتی که اسیدپاشی منجر به مرض دائمی یا فقدان یکی از حواس یا موجب قطع یا نقصان یا از کار افتادن عضوی از اعضای مجنی‌علیه شود با توجه به حذف عناوین جنحه و جنایت از حقوق کیفری ایران عمل مرتکب مستوجب 2 تا 10 سال حبس است.
مقنن همچنین در ذیل ماده منجر شدن اسیدپاشی به هر صدمه دیگری را نیز موستوجب حبس از 2 تا 5 سال دانسته است که برای تحقق این قسمت، نتیجه وارده باید به صورتی باشد که اطلاق صدمه بر آن ممکن بوده و در نتیجه در صورت وارد نشدن هیچ ضرب یا جرمی و تنها به صورت عمل فرد تنها بر اساس شروع به اسیدپاشی قابل مجازات خواهد بود که البته مجازات در هر دو مورد فوق یکسان است.
